Zonder ervaring aan de slag in de scheepselektro - Nijs Hoogendoorn
Op het moment dat je als jochie eenmaal te boek staat als lastpak, kun je het schudden op school. Nijs Hoogendoorn uit Hardinxveld -inmiddels 32 jaar- weet hier alles van. Hij moest zonder papiertje het vwo vaarwel zeggen. De aanleiding? Een lang ziekbed waardoor achterstand ontstond met toetsen. Als dan een koppige docent een minstens zo koppige leerling tegenover zich krijgt, zijn de rapen gaar. Wie als winnaar uit de strijd tevoorschijn komt, laat zich raden. Wegwezen en nooit meer terugkomen jij!
Vandaag de dag is Nijs volgroeid, kerngezond, beresterk en volle bak aan het werk als elektromonteur. Gediplomeerd en wel. In no time! “Nou, dat laatste is niet helemaal waar”, corrigeert hij. “Ik wil graag verder groeien in dit vak en daar hoort de combinatie werken en leren bij.” Zijn werkgever geeft hem hiervoor alle gelegenheid. Nijs denkt achteraf met een brede lach terug aan die moeilijke tijd als puber. De kansloze schoolverlater wist na het drama op het vwo de opleiding mbo-retail netjes af te ronden. “Toen kon ik meteen bij een bouwmarkt in Sliedrecht aan de slag voor een vakantiebaantje. Voor je het weet ben je twaalf jaar verder. Van vakkenvuller tot afdelingsmanager. Prima baan, leuke collega’s. Ik dacht het daar makkelijk dertig jaar vol te houden. Maar je moet héél veel geduld hebben om nog een stap hogerop te komen. Via een maatje ben ik in contact gekomen met Werkina. Voor het eerste gesprek in Werkendam heb ik al gezegd dat ik prima een stopcontact kan verplaatsen, maar geen enkel vakdiploma heb. Die maat van mij dacht dat ik het wel zou kunnen.”
Theorie en praktijk
Het tekent de houding van Nijs én Werkina. Praten doet geen zeer. Als beide partijen bereid zijn om de handen uit de mouwen te steken, gaat het balletje vanzelf rollen. Ook al heb je geen enkele ervaring in het vak. “Het begint gewoon met de wil om te werken. De bestemming bereiken volgt dan vanzelf. Ik zie mezelf nog zitten bij de sollicitatie. Nog nooit een zware generator gezien, geen idee hoe een datasysteem in elkaar steekt. Complete abracadabra voor mij. En daar een vaste baan voor opgeven? Ja dus. Ik kan je precies vertellen waarom. Dat gebeurde op de eerste dag. Sta je tegenover een collega die al twintig jaar in het vak zit. Die gast zegt meteen dat hij niets met mij kan beginnen. Mijn reactie was dat ik het vak graag van hem wilde leren. IJs gebroken. Ik aan de slag. Telkens hetzelfde ritme. Drie dagen naar school, daarna drie weken aan het werk. Wat vandaag aan bod komt in theorie, morgen in de praktijk brengen. Het gaat gewoon om de wil om te werken en te leren. Waar een wil is, is een werf!” Zo levert Nijs onbewust het bewijs dat iemand zonder vakdiploma of ervaring met succes aan de slag kan in de scheepselektronica. “Ik ben met mijn neus in de boter gevallen”, vindt hij zelf.